ശിരോവസ്ത്രം രക്ഷയോ ശിക്ഷയോ..?
By: മിൻഷിന ജിഷാദ് കക്കോടി
ഇന്ത്യയിലെ ജനങ്ങളായ "നാം" എന്ന ഭരണഘടനാ ആമുഖത്തെ ഓർക്കുമ്പോൾ, തട്ടമിട്ട കുട്ടിയെ കണ്ട് അടുത്തുള്ള കുട്ടി ഭയപ്പെടുന്ന ഒരു കേരളത്തിലേക്ക് നാം കടന്നു പോകുന്നുവോ എന്ന ചോദ്യം അത്യന്തം പ്രസക്തമാണ്.
കേരളം വിദ്യാഭ്യാസരംഗത്ത് സാമൂഹ്യ പുരോഗതിയുടെ മാതൃകയായി കാണപ്പെടുന്നത് പുതുമകളെ അംഗീകരിച്ചതുകൊണ്ടാണ്. ലോകോത്തര അക്ഷരമാലകൾക്കൊപ്പം, മാതൃകാപരമായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസ സംവിധാനത്തിൽ അഭിമാനിക്കുന്ന നമ്മുടെ സംസ്ഥാനത്തെ വിദ്യാലയങ്ങളിലൂടെയായിരുന്നു ഓരോ കുട്ടിയുടെയും ആഗ്രഹങ്ങൾ വളർന്നത്. സ്കൂളുകളിലെ ശിരോവസ്ത്ര ധാരണ സംബന്ധിച്ചിട്ടുള്ള പുതിയ ചർച്ചകൾ, മതസ്വാതന്ത്ര്യവും വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യവും എവിടെയാണ് ആരംഭിച്ച് എവിടെയാണ് അവസാനിക്കേണ്ടത് എന്ന ചോദ്യം അത്യന്തം പ്രസക്തമാവുന്നു.
മുസ്‌ലിം പെൺകുട്ടികൾ ധരിക്കുന്ന ഹിജാബ് അല്ലെങ്കിൽ മറ്റു മതവിശ്വാസികളിൽ കാണുന്ന ശിരോവസ്ത്രങ്ങൾ, അവരുടെ മതപരമായ തിരിച്ചറിയലിന്റെയും വ്യക്തിപരമായ വിശ്വാസത്തിന്റെയും ഭാഗമാണ്. ഒരാൾക്ക് തന്റെ ദേഹത്തെ എങ്ങനെ സുദ്ദീർഘമായി പൊതിയണമോ, ആ വിഭാവനയിലും മതപരമായ നിർദേശങ്ങളിലും ആധാരമായിരിക്കുന്നു, ഈ വസ്ത്രധാരണങ്ങൾ.
സാധാരണയായി, സ്കൂളുകൾ വ്യക്തിഗത ഫാഷനും മതചിഹ്നങ്ങളും ചുരുങ്ങിയിരിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഇതിന് പിന്നിലുള്ള ആശയം എല്ലാവരെയും ഒരേപോലെ കാണുക എന്നതും അച്ചടക്കം നിലനിർത്തുക എന്നതുമാണ്. പക്ഷേ, ഈ ഡ്രസ്സ് കോഡ് ആചാരപരമായ വസ്ത്രധാരണങ്ങളെ തുരത്തുന്ന തരത്തിൽ മാറുന്നത്, അത് വ്യക്തിയുടെ മതസ്വാതന്ത്ര്യത്തെയും വ്യക്തിത്വത്തെയും നേരിട്ട് ബാധിക്കുന്നു.
മതസ്വാതന്ത്ര്യത്തെ മറന്ന് മുന്നേറാനാകില്ല വെളിച്ചം കാണാൻ പോകുന്ന വിദ്യാർഥിനിയുടെ കയ്യിൽ പുസ്തകമുണ്ടെങ്കിൽ, അവളുടെ തലയിൽ ഹിജാബുണ്ടോ എന്നതല്ല സർക്കാർ ചോദിക്കേണ്ടത്: അവൾക്ക് പഠിക്കാനുള്ള സാഹചര്യം നൽകാമോ? എന്നതാണ്.
കേരളത്തിലെ ചില വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ ഹിജാബ് ധരിച്ച പെൺകുട്ടികൾക്ക് ക്ലാസിൽ പ്രവേശനം നിഷേധിച്ചുവെന്നത് ഭരണഘടനാപരമായ അധികാരങ്ങളുടെ ലംഘനമാണ്. ഇത് വെറുമൊരു യൂണിഫോം ചർച്ചയല്ല; ഒരു സമൂഹം സ്വന്തം വിശ്വാസബോധത്തെ എവിടെ സ്ഥാപിക്കുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനചോദ്യമാണ് ഭരണഘടനയുടെ 25-ാം അനുഛേദം വ്യക്തിക്ക് തന്റെ മതം ആചരിക്കാനും പ്രചരിപ്പിക്കാനും അവകാശം നൽകുന്നു. ഇതിൽ സ്കൂൾ വിദ്യാർഥിനിയാകുമ്പോൾ ആ അവകാശം നഷ്ടമാകുന്നില്ല.വിശ്വാസം, ക്ലാസുമുറിയിലെ ചട്ടങ്ങളേക്കാൾ കൂടുതൽ ആഴമുള്ളത്; അത് ഒരാളുടെ അസ്തിത്വത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്."
ഹിജാബ് ഒരു മതപരമായ കുപ്പായമല്ല, അത് നാം വിശ്വസിക്കുന്നതിന്റെ മാന്യതയും ആത്മഗൗരവവുമാണ്.
മതസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പേരിൽ ഭരണഘടന അതിന്റെ തല ചായ്ക്കേണ്ടിവരുന്ന ഘട്ടത്തിലേക്ക് കേരളം പതുക്കെ വഴിമാറുന്നു. കേരളം ഒരു ഭ്രാന്താലയമാണന്ന് സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ പറഞ്ഞത് ഈ നൂറ്റാണ്ടിലും ശരിയാണെന്ന് നമ്മൾ തെളിയിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഒരു കുട്ടിയുടെ തലയിൽ ഒരിച്ചിരി തുണി വെക്കാനോ അല്ലയോ എന്നതല്ല ഇപ്രസക്തം;
അതിന്റെ പേരിൽ അവളെ ഒരു ക്ലാസ്സിൽ നിന്നും പുറത്താക്കുന്നത് കൊണ്ട്, നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെടുന്നത് ഒരു മതാചാരമല്ല ഒരു പൗരാവകാശം തന്നെയാണ്.
യൂണിഫോമിന്റെ അതിരുകളിലേക്കൊരു ഒറ്റച്ചോദ്യം ഒരാളുടെ വസ്ത്രധാരണത്തിൽ നിന്ന് വിദ്യാഭ്യാസം തളരാറുണ്ടോ? ഒരാളുടെ വിശ്വാസം കണക്കിലെടുക്കാതെ ഒരുപാട് കൗമാരങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ വിദ്യാലയം "സുരക്ഷിതമായ രണ്ടാമത്തെ വീടായി" തോന്നും?
മതം നീക്കം ചെയ്താൽ വിദ്യാർഥികൾ ഒരേപോലെ ദർശിക്കപ്പെടുമെന്നത് മഹത്തായ കാഴ്ചപ്പാട് ആയേക്കാം, പക്ഷേ അതൊരു തെറ്റായ ആദർശവും ആകാം.
ഒരാളുടെ ആത്മവിശ്വാസം തലയിലുരിയുന്ന ശിരോവസ്ത്രത്തിലൂടെ പുലരുമ്പോൾ, അതിന് തടസ്സം സൃഷ്ടിക്കുന്നത് വിദ്യാലയമാകരുത്.സ്കൂളുകൾ അടിയന്തര നീതിയല്ല, മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ പാഠശാലയായിരിക്കണം. സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസം കുട്ടികളിൽ വിദ്യാഭ്യാസം മാത്രമല്ല, സഹവർത്തിത്വവും, ഉൾക്കൊള്ളലുമാണ് നൽകേണ്ടത്.
2023-ൽ കാസർഗോഡ് ജില്ലയിലെ ഒരു ഹൈസ്കൂളിൽ വിദ്യാർഥിനികളെ ഹിജാബ് ധരിക്കാൻ അനുവദിക്കില്ലെന്ന് സ്കൂൾ അധികൃതർ പറഞ്ഞത് വലിയ പ്രതിഷേധങ്ങൾക്കാണ് വഴി വിട്ടത്. തുടർന്ന്, വിദ്യാഭ്യാസ വകുപ്പ് ഇടപെട്ട് തീരുമാനങ്ങൾ തിരുത്തേണ്ടിവന്നു. അതേ വർഷം കോഴിക്കോട്, കണ്ണൂർ ജില്ലകളിലും സമാനമായ സംഭവങ്ങൾ ശ്രദ്ധേയമായി.
"തട്ടമിട്ട കുട്ടികളെ സ്വീകരിക്കാൻ വിസമ്മതിച്ച സ്കൂളിൽ, തട്ടമിട്ട പെൺകുട്ടികളാണ് എ ഗ്രേഡ് നേടിയത്" എന്ന വാർത്ത 2023-ലെ സ്കൂൾ കലോത്സവത്തിൽ വളരെ ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു'. ഇന്ന് കൊച്ചിയിലെ സ്കൂളിലെ പ്രശ്നം അറിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ഇങ്ങനെ കേരളത്തിലും നടക്കുന്നുണ്ടെന്ന് പലർക്കും മനസ്സിലായത്. രാജ്യത്ത് മതാധിഷ്ഠിത ധ്രുവീകരണം ഉയരുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ, കേരളം ഇനിയും മതേതരത്വത്തിന്റെയും സഹവർത്തിത്വത്തിന്റെയും മുഖമായിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം. ഓരോ കുട്ടിയുടെയും സ്വന്തം തിരിച്ചറിയൽ skole-uniform ന്റെ ചുവടു പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇല്ലാതാക്കപ്പെടേണ്ടതല്ല; മറിച്ച്, അതിനെ ബഹുമാനിക്കുകയും ഉൾക്കൊള്ളുകയും ചെയ്യേണ്ടത് നമ്മുടെ ഒരു സാമൂഹിക ഉത്തരവാദിത്തമാണ്. വിദ്യാലയങ്ങൾ ചട്ടങ്ങളോട് അനുയോജ്യമായിരിക്കണം. എന്നാൽ അതിനൊപ്പം തന്നെ കുട്ടിയും മതപരമായ ജീവിതശൈലിയും സംരക്ഷിക്കപ്പെടണം.
അതായത്, യൂണിഫോം നിർദ്ദേശങ്ങൾക്ക് മതാധിഷ്ഠിത വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഇല്ലാതാക്കാനാകില്ല. മതേതരത്വം എന്നതിനെ മതവിമുഖതയായി വായിക്കാൻ തുടങ്ങുന്ന സമീപനം കേരളത്തിലെ ചില വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ച് നമ്മുടെ സമൂഹം അതീവ ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കണം. കാസർകോഡ് മുതൽ കൊച്ചി വരെയുള്ള സ്വകാര്യ-അർദ്ധ-പൊതുമേഖലാ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ, ഹിജാബ് ധരിച്ച പെൺകുട്ടികളെ ക്ലാസിൽ പ്രവേശിപ്പിക്കാതെ പുറന്തള്ളുന്ന സംഭവങ്ങൾ ഇനി പത്രവാർത്തയായി മാത്രം തുടരുന്നില്ല.
ഇത് സമൂഹത്തിന്റെ മൗലികചട്ടങ്ങളിലേക്കുള്ള മറുപുരയാകാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
നാം ഓർക്കേണ്ടത്: ശിരോവസ്ത്രം പെൺകുട്ടികൾക്ക് മതപരമായ ഉത്തരവാദിത്വം മാത്രമല്ല, അവരുടെ വ്യക്തിത്വം തിരിച്ചറിയാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും കൂടി ആകുന്നു. ഭരണഘടനയുടെ 25-ആം അനുഛേദം വ്യക്തിത്വത്തിന്റെയും മതവിശ്വാസത്തിന്റെയും സ്വാതന്ത്ര്യം സംരക്ഷിക്കുന്നു. അതായത്, സർക്കാർ അധീന സ്ഥാപനമാകുമ്പോഴും വ്യക്തിയുടെ മതപരമായ വസ്ത്രധാരണത്തെ തടയാനാകില്ല. 2022-ൽ സുപ്രീം കോടതി ഹിജാബ് കേസിൽ ഇരുപക്ഷഭിന്നത* രേഖപ്പെടുത്തിയിരുന്നു (ജസ്റ്റിസ് ഗുപ്ത & ജസ്റ്റിസ് ധുലിയ): ജസ്റ്റിസ് ധുലിയുടെ അഭിപ്രായം:
"വിദ്യാലയങ്ങളിൽ ഹിജാബ് ധരിക്കാൻ അവകാശം ഉണ്ട്. മതം വിശ്വസിക്കുന്നതും അതിനെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതും ഓരോ പൗരനും ഉള്ള അടിസ്ഥാനാവകാശമാണ്.
"ഇടതുപക്ഷത്തെ ചോദ്യചിഹ്നം ചെയ്യേണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇടതുപക്ഷ സർക്കാരിന്റെ നിലപാട് "സ്കൂളുകൾ മതനിരപേക്ഷമാകണം, അതിനാൽ ഹിജാബ് ഒഴിവാക്കണം" എന്നത് മതനിരപേക്ഷതയുടെ അർത്ഥം തന്നെ തെറ്റിച്ചിരിക്കുന്നു.
മതനിരപേക്ഷത എന്നത് മതങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കലല്ല, മറിച്ച് എല്ലാ മതങ്ങളെയും ബഹുമാനിക്കുന്നതും, സംരക്ഷിക്കുന്നതുമായ സമീപനമാണ്. ജെൻഡർ ന്യൂട്രാലിറ്റി എന്ന കോപ്രായം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സംഘികൾക്ക് വഴി ഒരുക്കാനുള്ള ഒരു ചുവടായി മാറുകയാണ് കേരളം.ഹിജാബ് നിരോധനം ഒരു മതത്തിൽ മാത്രം ലക്ഷ്യമിടുന്നതല്ല; അത് സമൂഹത്തിലെ സ്വതന്ത്രചിന്തയെ തന്നെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്ന പ്രവണതയാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് സർക്കാരിനും സമൂഹത്തിനും വരേണ്ടതുണ്ട്. നിസ്സംഗതയിലാണ് പല രാഷ്ട്രീയസംഘടനങ്ങളും. മൗനം മതിയല്ല; അവർ പറയേണ്ടത് മൗലികതയെയാണ്. മധ്യപക്ഷത്തിന്റെ മൗനം, പ്രത്യേകിച്ച് ചില രാഷ്ട്രീയ-സാമൂഹ്യ സംഘാടനങ്ങളുടെ നിലപാട്, അസ്ഥിരതയെ സ്ഥിരതയാക്കുന്നു. വിദ്യാലയത്തിൽ വിശ്വാസം അനധികൃതമാക്കുമ്പോൾ, അവിടെ ആശങ്കയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും വളരില്ല.
വിശ്വാസം, വിദ്യാഭ്യാസം, വ്യക്തിത്വം ഈ മൂന്നു ഘടകങ്ങൾ വേർതിരിച്ചാൽ വിദ്യാലയങ്ങൾ ഉന്മൂലമാകും.
ഹിജാബ് ഒരു മതത്തിന്റെ അടയാളമല്ല; അതൊരു പെൺകുട്ടിയുടെ ആത്മാഭിമാനത്തിന്റെ സംരക്ഷകനാണ്. അത് നീക്കി കളയുന്നതിലൂടെ നമ്മൾ വിദ്യാർഥിനിയുടെ തലയിൽ നിന്ന് ചുമർ നീക്കം ചെയ്യുന്നില്ല,
മറിച്ച്, അവളുടെ മനസ്സിൽ നിന്ന് സൗകര്യവും സുരക്ഷയും അകന്നു പോവുന്നു എന്നാണ് യാഥാർത്ഥ്യം.
കാഴ്ചക്കപ്പുറമുള്ള കാഴ്ച കാണൂ ഇന്നലെ സ്കൂൾ കമിറ്റി നിര്ദ്ദിഷ്ട യൂണിഫോം ഭേദഗതി നിർദ്ദേശിച്ചു. നാളെ, ഒരു പെൺകുട്ടി സ്കൂൾ ഉപേക്ഷിച്ചു. നാളെ മറ്റേദിവസം, പഠനം മാത്രം മതിയെന്നും വിശ്വാസം ഒഴിവാക്കണമെന്നും പറയുന്നവർ, വിശ്വാസം ഉള്ളവരെ പഠനത്തിൽ നിന്ന് തള്ളിവിടും.
ഇത് മതതീവ്രവാദം അല്ല; അതാണ് മതവിമുഖതയുടെ ആധുനിക രൂപം. സ്കൂളുകൾ ഏതൊരു കുട്ടിക്കും ആത്മാഭിമാനത്തോടെ വിശ്വസിക്കുകയും പഠിക്കയും ചെയ്യുന്ന ഇടങ്ങളാകട്ടെ. സംവേദനാശീലവും, ഉൾക്കൊള്ളലും മാത്രം കാഴ്ചക്കാരായാൽ മതിയാവുകയില്ല അതിന് നിയമപരമായ ജാഗ്രതയും സാമൂഹിക ഉത്തരവാദിത്തവും കൂടിയിരിക്കണം.
ഹിജാബ് ധരിച്ചും അതിനെയൊരു അഹങ്കാരമാക്കാതെ പഠിക്കുന്ന പെൺകുട്ടികൾക്ക്, മനസ്സുറപ്പുള്ള സമൂഹം എന്ന പ്രതീക്ഷ ഇപ്പോഴും അത്ര നിസ്സാരമല്ല.വിശ്വാസം ഇല്ലാതാക്കാനല്ല, വിശ്വാസം ബഹുമാനിക്കാനാണ് മതേതരത്വം. വിദ്യാലയങ്ങൾ അതിനൊരു ഉദാഹരണമാകട്ടെ.
കേരളം വിദ്യാഭ്യാസരംഗത്ത് സാമൂഹ്യ പുരോഗതിയുടെ മാതൃകയായി കാണപ്പെടുന്നത് പുതുമകളെ അംഗീകരിച്ചതുകൊണ്ടാണ്. ലോകോത്തര അക്ഷരമാലകൾക്കൊപ്പം, മാതൃകാപരമായ പൊതുവിദ്യാഭ്യാസ സംവിധാനത്തിൽ അഭിമാനിക്കുന്ന നമ്മുടെ സംസ്ഥാനത്തെ വിദ്യാലയങ്ങളിലൂടെയായിരുന്നു ഓരോ കുട്ടിയുടെയും ആഗ്രഹങ്ങൾ വളർന്നത്. സ്കൂളുകളിലെ ശിരോവസ്ത്ര ധാരണ സംബന്ധിച്ചിട്ടുള്ള പുതിയ ചർച്ചകൾ, മതസ്വാതന്ത്ര്യവും വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യവും എവിടെയാണ് ആരംഭിച്ച് എവിടെയാണ് അവസാനിക്കേണ്ടത് എന്ന ചോദ്യം അത്യന്തം പ്രസക്തമാവുന്നു.
മുസ്‌ലിം പെൺകുട്ടികൾ ധരിക്കുന്ന ഹിജാബ് അല്ലെങ്കിൽ മറ്റു മതവിശ്വാസികളിൽ കാണുന്ന ശിരോവസ്ത്രങ്ങൾ, അവരുടെ മതപരമായ തിരിച്ചറിയലിന്റെയും വ്യക്തിപരമായ വിശ്വാസത്തിന്റെയും ഭാഗമാണ്. ഒരാൾക്ക് തന്റെ ദേഹത്തെ എങ്ങനെ സുദ്ദീർഘമായി പൊതിയണമോ, ആ വിഭാവനയിലും മതപരമായ നിർദേശങ്ങളിലും ആധാരമായിരിക്കുന്നു, ഈ വസ്ത്രധാരണങ്ങൾ.
സാധാരണയായി, സ്കൂളുകൾ വ്യക്തിഗത ഫാഷനും മതചിഹ്നങ്ങളും ചുരുങ്ങിയിരിക്കണമെന്ന് ആഗ്രഹിക്കുന്നു. ഇതിന് പിന്നിലുള്ള ആശയം എല്ലാവരെയും ഒരേപോലെ കാണുക എന്നതും അച്ചടക്കം നിലനിർത്തുക എന്നതുമാണ്. പക്ഷേ, ഈ ഡ്രസ്സ് കോഡ് ആചാരപരമായ വസ്ത്രധാരണങ്ങളെ തുരത്തുന്ന തരത്തിൽ മാറുന്നത്, അത് വ്യക്തിയുടെ മതസ്വാതന്ത്ര്യത്തെയും വ്യക്തിത്വത്തെയും നേരിട്ട് ബാധിക്കുന്നു.
മതസ്വാതന്ത്ര്യത്തെ മറന്ന് മുന്നേറാനാകില്ല വെളിച്ചം കാണാൻ പോകുന്ന വിദ്യാർഥിനിയുടെ കയ്യിൽ പുസ്തകമുണ്ടെങ്കിൽ, അവളുടെ തലയിൽ ഹിജാബുണ്ടോ എന്നതല്ല സർക്കാർ ചോദിക്കേണ്ടത്: അവൾക്ക് പഠിക്കാനുള്ള സാഹചര്യം നൽകാമോ? എന്നതാണ്.
കേരളത്തിലെ ചില വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ ഹിജാബ് ധരിച്ച പെൺകുട്ടികൾക്ക് ക്ലാസിൽ പ്രവേശനം നിഷേധിച്ചുവെന്നത് ഭരണഘടനാപരമായ അധികാരങ്ങളുടെ ലംഘനമാണ്. ഇത് വെറുമൊരു യൂണിഫോം ചർച്ചയല്ല; ഒരു സമൂഹം സ്വന്തം വിശ്വാസബോധത്തെ എവിടെ സ്ഥാപിക്കുമെന്നതിന്റെ അടിസ്ഥാനചോദ്യമാണ് ഭരണഘടനയുടെ 25-ാം അനുഛേദം വ്യക്തിക്ക് തന്റെ മതം ആചരിക്കാനും പ്രചരിപ്പിക്കാനും അവകാശം നൽകുന്നു. ഇതിൽ സ്കൂൾ വിദ്യാർഥിനിയാകുമ്പോൾ ആ അവകാശം നഷ്ടമാകുന്നില്ല.വിശ്വാസം, ക്ലാസുമുറിയിലെ ചട്ടങ്ങളേക്കാൾ കൂടുതൽ ആഴമുള്ളത്; അത് ഒരാളുടെ അസ്തിത്വത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്."
ഹിജാബ് ഒരു മതപരമായ കുപ്പായമല്ല, അത് നാം വിശ്വസിക്കുന്നതിന്റെ മാന്യതയും ആത്മഗൗരവവുമാണ്.
മതസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ പേരിൽ ഭരണഘടന അതിന്റെ തല ചായ്ക്കേണ്ടിവരുന്ന ഘട്ടത്തിലേക്ക് കേരളം പതുക്കെ വഴിമാറുന്നു. കേരളം ഒരു ഭ്രാന്താലയമാണന്ന് സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ പറഞ്ഞത് ഈ നൂറ്റാണ്ടിലും ശരിയാണെന്ന് നമ്മൾ തെളിയിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഒരു കുട്ടിയുടെ തലയിൽ ഒരിച്ചിരി തുണി വെക്കാനോ അല്ലയോ എന്നതല്ല ഇപ്രസക്തം;
അതിന്റെ പേരിൽ അവളെ ഒരു ക്ലാസ്സിൽ നിന്നും പുറത്താക്കുന്നത് കൊണ്ട്, നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെടുന്നത് ഒരു മതാചാരമല്ല ഒരു പൗരാവകാശം തന്നെയാണ്.
യൂണിഫോമിന്റെ അതിരുകളിലേക്കൊരു ഒറ്റച്ചോദ്യം ഒരാളുടെ വസ്ത്രധാരണത്തിൽ നിന്ന് വിദ്യാഭ്യാസം തളരാറുണ്ടോ? ഒരാളുടെ വിശ്വാസം കണക്കിലെടുക്കാതെ ഒരുപാട് കൗമാരങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ വിദ്യാലയം "സുരക്ഷിതമായ രണ്ടാമത്തെ വീടായി" തോന്നും?
മതം നീക്കം ചെയ്താൽ വിദ്യാർഥികൾ ഒരേപോലെ ദർശിക്കപ്പെടുമെന്നത് മഹത്തായ കാഴ്ചപ്പാട് ആയേക്കാം, പക്ഷേ അതൊരു തെറ്റായ ആദർശവും ആകാം.
ഒരാളുടെ ആത്മവിശ്വാസം തലയിലുരിയുന്ന ശിരോവസ്ത്രത്തിലൂടെ പുലരുമ്പോൾ, അതിന് തടസ്സം സൃഷ്ടിക്കുന്നത് വിദ്യാലയമാകരുത്.സ്കൂളുകൾ അടിയന്തര നീതിയല്ല, മനുഷ്യത്വത്തിന്റെ പാഠശാലയായിരിക്കണം. സ്കൂൾ വിദ്യാഭ്യാസം കുട്ടികളിൽ വിദ്യാഭ്യാസം മാത്രമല്ല, സഹവർത്തിത്വവും, ഉൾക്കൊള്ളലുമാണ് നൽകേണ്ടത്.
2023-ൽ കാസർഗോഡ് ജില്ലയിലെ ഒരു ഹൈസ്കൂളിൽ വിദ്യാർഥിനികളെ ഹിജാബ് ധരിക്കാൻ അനുവദിക്കില്ലെന്ന് സ്കൂൾ അധികൃതർ പറഞ്ഞത് വലിയ പ്രതിഷേധങ്ങൾക്കാണ് വഴി വിട്ടത്. തുടർന്ന്, വിദ്യാഭ്യാസ വകുപ്പ് ഇടപെട്ട് തീരുമാനങ്ങൾ തിരുത്തേണ്ടിവന്നു. അതേ വർഷം കോഴിക്കോട്, കണ്ണൂർ ജില്ലകളിലും സമാനമായ സംഭവങ്ങൾ ശ്രദ്ധേയമായി.
"തട്ടമിട്ട കുട്ടികളെ സ്വീകരിക്കാൻ വിസമ്മതിച്ച സ്കൂളിൽ, തട്ടമിട്ട പെൺകുട്ടികളാണ് എ ഗ്രേഡ് നേടിയത്" എന്ന വാർത്ത 2023-ലെ സ്കൂൾ കലോത്സവത്തിൽ വളരെ ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു'. ഇന്ന് കൊച്ചിയിലെ സ്കൂളിലെ പ്രശ്നം അറിഞ്ഞപ്പോൾ ആണ് ഇങ്ങനെ കേരളത്തിലും നടക്കുന്നുണ്ടെന്ന് പലർക്കും മനസ്സിലായത്. രാജ്യത്ത് മതാധിഷ്ഠിത ധ്രുവീകരണം ഉയരുന്ന ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ, കേരളം ഇനിയും മതേതരത്വത്തിന്റെയും സഹവർത്തിത്വത്തിന്റെയും മുഖമായിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം. ഓരോ കുട്ടിയുടെയും സ്വന്തം തിരിച്ചറിയൽ skole-uniform ന്റെ ചുവടു പിടിച്ചുകൊണ്ട് ഇല്ലാതാക്കപ്പെടേണ്ടതല്ല; മറിച്ച്, അതിനെ ബഹുമാനിക്കുകയും ഉൾക്കൊള്ളുകയും ചെയ്യേണ്ടത് നമ്മുടെ ഒരു സാമൂഹിക ഉത്തരവാദിത്തമാണ്. വിദ്യാലയങ്ങൾ ചട്ടങ്ങളോട് അനുയോജ്യമായിരിക്കണം. എന്നാൽ അതിനൊപ്പം തന്നെ കുട്ടിയും മതപരമായ ജീവിതശൈലിയും സംരക്ഷിക്കപ്പെടണം.
അതായത്, യൂണിഫോം നിർദ്ദേശങ്ങൾക്ക് മതാധിഷ്ഠിത വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഇല്ലാതാക്കാനാകില്ല. മതേതരത്വം എന്നതിനെ മതവിമുഖതയായി വായിക്കാൻ തുടങ്ങുന്ന സമീപനം കേരളത്തിലെ ചില വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾ ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുന്നതിനെ കുറിച്ച് നമ്മുടെ സമൂഹം അതീവ ജാഗ്രതയോടെ നിരീക്ഷിക്കണം. കാസർകോഡ് മുതൽ കൊച്ചി വരെയുള്ള സ്വകാര്യ-അർദ്ധ-പൊതുമേഖലാ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ, ഹിജാബ് ധരിച്ച പെൺകുട്ടികളെ ക്ലാസിൽ പ്രവേശിപ്പിക്കാതെ പുറന്തള്ളുന്ന സംഭവങ്ങൾ ഇനി പത്രവാർത്തയായി മാത്രം തുടരുന്നില്ല.
ഇത് സമൂഹത്തിന്റെ മൗലികചട്ടങ്ങളിലേക്കുള്ള മറുപുരയാകാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
നാം ഓർക്കേണ്ടത്: ശിരോവസ്ത്രം പെൺകുട്ടികൾക്ക് മതപരമായ ഉത്തരവാദിത്വം മാത്രമല്ല, അവരുടെ വ്യക്തിത്വം തിരിച്ചറിയാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും കൂടി ആകുന്നു. ഭരണഘടനയുടെ 25-ആം അനുഛേദം വ്യക്തിത്വത്തിന്റെയും മതവിശ്വാസത്തിന്റെയും സ്വാതന്ത്ര്യം സംരക്ഷിക്കുന്നു. അതായത്, സർക്കാർ അധീന സ്ഥാപനമാകുമ്പോഴും വ്യക്തിയുടെ മതപരമായ വസ്ത്രധാരണത്തെ തടയാനാകില്ല. 2022-ൽ സുപ്രീം കോടതി ഹിജാബ് കേസിൽ ഇരുപക്ഷഭിന്നത* രേഖപ്പെടുത്തിയിരുന്നു (ജസ്റ്റിസ് ഗുപ്ത & ജസ്റ്റിസ് ധുലിയ): ജസ്റ്റിസ് ധുലിയുടെ അഭിപ്രായം:
"വിദ്യാലയങ്ങളിൽ ഹിജാബ് ധരിക്കാൻ അവകാശം ഉണ്ട്. മതം വിശ്വസിക്കുന്നതും അതിനെ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതും ഓരോ പൗരനും ഉള്ള അടിസ്ഥാനാവകാശമാണ്.
"ഇടതുപക്ഷത്തെ ചോദ്യചിഹ്നം ചെയ്യേണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇടതുപക്ഷ സർക്കാരിന്റെ നിലപാട് "സ്കൂളുകൾ മതനിരപേക്ഷമാകണം, അതിനാൽ ഹിജാബ് ഒഴിവാക്കണം" എന്നത് മതനിരപേക്ഷതയുടെ അർത്ഥം തന്നെ തെറ്റിച്ചിരിക്കുന്നു.
മതനിരപേക്ഷത എന്നത് മതങ്ങൾ ഇല്ലാതാക്കലല്ല, മറിച്ച് എല്ലാ മതങ്ങളെയും ബഹുമാനിക്കുന്നതും, സംരക്ഷിക്കുന്നതുമായ സമീപനമാണ്. ജെൻഡർ ന്യൂട്രാലിറ്റി എന്ന കോപ്രായം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ സംഘികൾക്ക് വഴി ഒരുക്കാനുള്ള ഒരു ചുവടായി മാറുകയാണ് കേരളം.ഹിജാബ് നിരോധനം ഒരു മതത്തിൽ മാത്രം ലക്ഷ്യമിടുന്നതല്ല; അത് സമൂഹത്തിലെ സ്വതന്ത്രചിന്തയെ തന്നെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്ന പ്രവണതയാണെന്ന തിരിച്ചറിവ് സർക്കാരിനും സമൂഹത്തിനും വരേണ്ടതുണ്ട്. നിസ്സംഗതയിലാണ് പല രാഷ്ട്രീയസംഘടനങ്ങളും. മൗനം മതിയല്ല; അവർ പറയേണ്ടത് മൗലികതയെയാണ്. മധ്യപക്ഷത്തിന്റെ മൗനം, പ്രത്യേകിച്ച് ചില രാഷ്ട്രീയ-സാമൂഹ്യ സംഘാടനങ്ങളുടെ നിലപാട്, അസ്ഥിരതയെ സ്ഥിരതയാക്കുന്നു. വിദ്യാലയത്തിൽ വിശ്വാസം അനധികൃതമാക്കുമ്പോൾ, അവിടെ ആശങ്കയല്ലാതെ മറ്റൊന്നും വളരില്ല.
വിശ്വാസം, വിദ്യാഭ്യാസം, വ്യക്തിത്വം ഈ മൂന്നു ഘടകങ്ങൾ വേർതിരിച്ചാൽ വിദ്യാലയങ്ങൾ ഉന്മൂലമാകും.
ഹിജാബ് ഒരു മതത്തിന്റെ അടയാളമല്ല; അതൊരു പെൺകുട്ടിയുടെ ആത്മാഭിമാനത്തിന്റെ സംരക്ഷകനാണ്. അത് നീക്കി കളയുന്നതിലൂടെ നമ്മൾ വിദ്യാർഥിനിയുടെ തലയിൽ നിന്ന് ചുമർ നീക്കം ചെയ്യുന്നില്ല,
മറിച്ച്, അവളുടെ മനസ്സിൽ നിന്ന് സൗകര്യവും സുരക്ഷയും അകന്നു പോവുന്നു എന്നാണ് യാഥാർത്ഥ്യം.
കാഴ്ചക്കപ്പുറമുള്ള കാഴ്ച കാണൂ ഇന്നലെ സ്കൂൾ കമിറ്റി നിര്ദ്ദിഷ്ട യൂണിഫോം ഭേദഗതി നിർദ്ദേശിച്ചു. നാളെ, ഒരു പെൺകുട്ടി സ്കൂൾ ഉപേക്ഷിച്ചു. നാളെ മറ്റേദിവസം, പഠനം മാത്രം മതിയെന്നും വിശ്വാസം ഒഴിവാക്കണമെന്നും പറയുന്നവർ, വിശ്വാസം ഉള്ളവരെ പഠനത്തിൽ നിന്ന് തള്ളിവിടും.
ഇത് മതതീവ്രവാദം അല്ല; അതാണ് മതവിമുഖതയുടെ ആധുനിക രൂപം. സ്കൂളുകൾ ഏതൊരു കുട്ടിക്കും ആത്മാഭിമാനത്തോടെ വിശ്വസിക്കുകയും പഠിക്കയും ചെയ്യുന്ന ഇടങ്ങളാകട്ടെ. സംവേദനാശീലവും, ഉൾക്കൊള്ളലും മാത്രം കാഴ്ചക്കാരായാൽ മതിയാവുകയില്ല അതിന് നിയമപരമായ ജാഗ്രതയും സാമൂഹിക ഉത്തരവാദിത്തവും കൂടിയിരിക്കണം.
ഹിജാബ് ധരിച്ചും അതിനെയൊരു അഹങ്കാരമാക്കാതെ പഠിക്കുന്ന പെൺകുട്ടികൾക്ക്, മനസ്സുറപ്പുള്ള സമൂഹം എന്ന പ്രതീക്ഷ ഇപ്പോഴും അത്ര നിസ്സാരമല്ല.വിശ്വാസം ഇല്ലാതാക്കാനല്ല, വിശ്വാസം ബഹുമാനിക്കാനാണ് മതേതരത്വം. വിദ്യാലയങ്ങൾ അതിനൊരു ഉദാഹരണമാകട്ടെ.